Определение çekingen в Турецкий язык Английский Язык словарь
- shy
I love your lack of shyness.
-Senin çekingenlikten uzak tavırlarını seviyorum.
Mary is a shy and reserved young woman.
-Mary utangaç ve çekingen bir genç kadındır.
- timid
A mouse is a timid creature.
-Bir fare çekingen bir yaratıktır.
Miss Pate felt timid about making a speech before a hundred people.
-Bayan Pate yüz kişinin önünde bir konuşma yapma hakkında çekingen hissetti.
- withdrawn
- bashful
The boy is bashful and doesn't talk much.
-Oğlan çekingen ve pek konuşmuyor.
- reserved
Bill is quite reserved.
-Bill oldukça çekingendir.
My friends always say I'm too reserved, but my family always says I'm too boring.
-Arkadaşlarım, çok çekingen olduğumu söylerler iken; ailem ise hep, çok sıkıcı olduğumu iddia eder.
- diffident
Tom is such a diffident man. He seems to have quite low self-esteem.
-Tom böylesine çekingen bir adam. O oldukça kendine güvensiz gibi görünüyor.
- backward
- timid, sheepish, hesitant, shy, mousy, bashful, reserved, diffident, backward
- farouche
- timorous
- unsociable
Tom is extremely unsociable.
-Tom son derece çekingen.
Tom is unsociable, isn't he?
-Tom çekingen, değil mi?
- coy
- unsocial
- faint
- mousy
- standoffish
- demure
- fainthearted
- distrustful of oneself
- shrinking
- retiring
- uncommunicative
- eunuch
- mouse
A mouse is a timid creature.
-Bir fare çekingen bir yaratıktır.
- as quiet as a mouse
- backwards
- inhibited
- sheepish
- diffidently
- nervy
- undemonstrative
- hesitant
- inhibit
Alcohol lowers inhibitions.
-Alkol çekingenliği azaltır.
- scary
- pusillanimous
- withdraw
- nervous
- çekingen davranmak
- to be shy; to act reluctantly, show reluctance
- çekingen kimse
- milquetoast
- çekingen kimse
- cissy
Связанные Термины
Определение çekingen в Турецкий язык Турецкий язык словарь
- Her şeyden çekinme huyu olan, ürkek, sıkılgan (kimse), muhteriz: "Korkak mı diyeyim, çekingen mi diyeyim, bir tuhaf olmuşlar."- S. F. Abasıyanık
- Her şeyden çekinme huyu olan, ürkek, sıkılgan, muhteriz
- cesaretsiz
- ürkek
- muhteriz
- (Osmanlı Dönemi) AJİR
- bün